Jimmys
Πριν λίγες μέρες παρκάρω ακριβώς έξω από το 1ο νηπιαγωγείο Ιστιαίας με
συνεπιβάτη την μητέρα μου. Κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο η μητέρα
μου λέει: "Το βλέπεις το νηπιαγωγείο που πήγαινες μικρός; Ήσουν και
σημαιοφόρος τότε. Πότε πέρασαν 30κατι χρόνια; Ίδιο και απαράλλαχτο
είναι..." Μου έκαναν εντύπωση τα λόγια της και πρόσεξα την έντονη
φθορά και την άσχημη κατάσταση του κτηρίου και των εγκαταστάσεων.
Λίγη ώρα μετά επέστρεψα, μια αυτοψία στον χώρο και μερικές φωτογραφίες
(που θα περιγράψω παρακάτω) ήταν αρκετά για να επιβεβαιώσουν της
αρχικές μου σκέψεις.
1) Το σάπιο, έτοιμο να πέσει παράθυρο από την μια πλευρά του κτηρίου.
Έκλεισε το νηπιαγωγείο έφυγαν και το άφησαν ανοικτό, ίσως έχει
κολλήσει από την παλαιότητα. Μόνο η επιγραφή είναι σχετικά καινούργια.
2) Από την άλλη πλευρά η κεντρική είσοδος στα ίδια χάλια, με άλλα
χρώματα. Φθαρμένα παράθυρα και ανοικτά σαν να πήρε φωτιά και το
εγκατέλειψαν.
3) Παντζούρια σε μπαλκονόπορτα και παράθυρα δεν υπάρχουν. Τα κάγκελα
σάπια και σκουριασμένα, με κομμάτια να έχουν πέσει. Μακάρι να αντέξουν
την ορμή ενός παιδιού ή την πίεση μερικών και να μην υποχωρήσουν, με
αποτέλεσμα ατύχημα. Μπορεί ένα μέτρο ύψος να μην είναι για εμάς πολλή,
αλλά για τα μικρά παιδιά είναι αρκετό...
4) Η αυλή. Μια μικρή τσουλήθρα, η ίδια τόσα χρόνια, φθάνει για να
παίζουν τόσα παιδιά. Μια ξύλινη τάβλα είναι αρκετή για να την
επισκευάσει από την φθορά της... Κάτω χοντρό κοφτερό χαλίκι και άσπρο
χώμα. Στην καλύτερη παίζοντας λίγα λεπτά εδώ θα γίνεις άσπρος από την
σκόνη, ότι πρέπει για να ανασάνουν τα παιδιά, στην χειρότερη θα πέσεις
και θα πας ματωμένος σπίτι σου. Λουλούδια στα παρτέρια πίσω δεν
προβλέπονται, μόνο ξερόχορτα.
5) Αυλή συνέχεια. Μια παλιά κούνια δυο θέσεων συμπληρώνει την παιδική
χαρά. Για ζώνες, δεσίματα και καθίσματα ασφαλείας ούτε κουβέντα!
Χαλίκι και εδώ, τον νου σου μην πέσεις από την κούνια... Πίσω
διακρίνονται οι παιδικές τουαλέτες (ο Θεός να της πει έτσι), και η
ζούγκλα από τα αγριόχορτα.
6) Οι παιδικές τουαλέτες, Το μικρό κοντό και ασυντήρητο κτήριο έχει
φουσκώσει από την υγρασία. Από εσωτερικό και εξωτερικό τοίχο τρίβονται
και πέφτουν σοβάδες. Το ίδιο και το γείσο πάνω από την είσοδο και
περιμετρικά. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει αν πέσουν σε παιδικό
κεφάλι. Τζάμι στην είσοδο, νιπτήρες, φωτισμός και θέρμανση δεν
υπάρχουν.
7) Εσωτερικά τα ίδια και χειρότερα. Δυο τριτοκοσμικές κοντές τουαλέτες
του ενός τετραγωνικού μέτρου σαν παράγκες. Υγρασία, βρωμιά και σοβάδες
να πέφτουν παντού. Και εδώ τα παράτησαν όλα ανοικτά και έφυγαν.
8) Βρύση πόσιμου νερού, γεμάτη σκουριά και βρώμα. Διακρίνετε έντονα η
φθορά - καταστροφή του τοίχου και το ύψος - πυκνότητα των άγριων
χόρτων (δεν έγιναν έτσι μέσα σε έναν μήνα που είναι κλειστό το
νηπιαγωγείο).
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Πιστεύω ο αυλόγυρος και οι
εγκαταστάσεις των φυλακών είναι σε καλύτερη κατάσταση. Ο χώρος είναι
αφύλακτος και δεν φωτίζετε καθόλου με αποτέλεσμα την είσοδο ατόμων της
βραδυνές ώρες.
Δεν ξέρω που πρέπει πρώτα να ρίξω ευθύνες για την κατάντια αυτή. Στην
πρωτοβάθμια που σίγουρα έχει γνώση της κατάστασης, στους αδιάφορους
αιρετούς, στους νηπιαγωγούς που βλέπουν και δεν μιλάνε, στους γονείς
που καθημερινά πηγαινοφέρνουν τα παιδιά τους και αντικρίζουν τα
προβλήματα;
Σαν γονιός, δεν θα ένοιωθα ασφαλές το παιδί μου εκεί. Σαν τότε
μαθητής, αν είχα την τωρινή σκέψη και εμπειρίες μου δεν νομίζω να
ήθελα να σηκώσω την Ελληνική σημαία, δεν θα το έκανα καν... Η Ελλάδα
δεν νοιάζεται για τα παιδιά της, τους το δείχνει από νωρίς...
JIMMYS
