Δευτέρα μεσημέρι, λίγο πριν τις 12, ο μπόμπιρας που είχε πάει με την μητέρα του για δουλειά της στην Εφορία, έπεσε και χτύπησε στο γόνατο του σχεδόν μπροστά στο Αγροτικό Ιατρείο. Για να σταματήσει τα κλάματα του και το αίμα από την πληγή του, η νεαρή κυρία μπήκε στο ιατρείο για βοήθεια. Η κυρία ιατρός απασχολημένη με κάποιον κύριο σε γραφική εργασία (η πόρτα του ιατρείου παρέμενε ανοικτή) δεν συγκινήθηκε ούτε στο κλάμα του μικρού ούτε στις παρακλήσεις της μαμάς του. 15 λεπτά αργότερα, η κυρία ιατρός πάντα στην θέση της, το κλάμα του μικρού έχει κοπάσει, η μαμά φεύγει σοκαρισμένη από την συμπεριφορά της εν λόγω «ιατρού» που όλη αυτή η φασαρία την άφησε εντελώς αδιάφορη σαν να μην την αφορούσε…
Λυπάμαι για την «επιστήμονα» αλλά πιότερο με τρομάζει το γεγονός ότι συμπεριφορές σαν κι αυτή μας αφήνουν πλέον αδιάφορους αφού τις συναντάμε όλο και συχνότερα. Τι έχουμε πάθει μωρέ;
Αυτόπτης μάρτυρας