ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΥΔΗΣ
Ρίγος γυαλιού στην φλέβα μου
φωνή σειρήνας με τρελαίνει,
το όνειρο που κυνηγώ θαμπό
και με ξεφεύγει.
Μπαταρισμένους τους καρπούς
και τι να σώσω,
μέσα στην τρώγλη της ζωής
και εγώ έξω από τις διαφημίσεις.
Σε ποιον φόβο να παραδοθώ
τι μου κρατά την ψυχή μου ζωντανή,
στα εικοσιπέντε την είδα τρελός
απόμακρος και σκοτεινός.
Χορδή κιθάρας η ζωή
τι και αν τελείωσα σχολή,
γαμώ και το πτυχίο,
δυο χρονιά τώρα τρέχω προσπαθώ
και μεροκάματο δεν έχω .
Στο παγκάκι του Ζάππειου
άλλο δεν μπορώ ούτε και
και στο συσσίτιο.
Ρίγος γυαλιού στην φλέβα
πέρασα πουτάνα εξουσία,
δεν θα με κάνεις όργανο,
γλείφτη, δικό σου καταδότη.
Χαχαχαχα θα φύγω θα χαθώ
Το όνειρο είναι λευκό
και σώπασε η σειρήνα.