Ν.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Μια φθινοπωρινή μέρα του Οκτωβρίου, του μαρτυρικού όπως αποδεικνύεται για τον Ελληνικό λαό 2011, ατενίζοντας το μαύρο του ουρανού και τη βροχή που πέφτει με ορμή, αυτόματα στη σκέψη μου δημιουργείται ο συνειρμός για την υπάρχουσα οδυνηρή πραγματικότητα «όλα είναι μαύρα και άραχνα». Θα μπορούσα σήμερα ξυπνώντας να ξεκινήσω τη μέρα μου με αισιοδοξία και ελπίδα και εκτός των άλλων προσωπικών ευχάριστων σκέψεων να πω με πίστη ότι σαν χώρα βαδίζουμε στο σωστό δρόμο και ότι όλος αυτός ο εφιάλτης της μίζερης καθημερινότητας θα έχει ένα εύλογο σύντομο τέλος. Όμως και εδώ όπως και στα περισσότερα που ακούμε και ζούμε πολλά χρόνια σε αυτό το τόπο υπάρχει ένα θα! Αλήθεια πώς είναι δυνατόν να πιστέψεις
ανθρώπους οι οποίοι άθελα τους ή ίσως και ηθελημένα συγκάλυπταν και συγκαλύπτουν ενόχους διασπάθισης και αφαίμαξης χρημάτων, που ανήκουν σε όλους τους Έλληνες, ενόχους που ως χαμαιλέοντες επιβίωναν, επιβιώνουν και πιθανόν θα επιβιώνουν και θα αυγατίζουν τα κέρδη τους εις βάρος μας και που φέρουν το μεγαλύτερο ποσοστό μεριδίου της σημερινής κατρακύλας, ένοχοι που μένουν προκλητικά άφαντοι και ατιμώρητοι; Πώς να διανθίσεις τη σκέψη σου με ελπίδα, όταν 300 Έλληνες σε αυτό τον ανίερο οικονομικό πόλεμο που ζούμε δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε στα ευκολότερα και συνεχώς προτάσσουν μεταξύ τους ανούσιες κραυγές; Τα καλέσματα των καιρών δεν επιτρέπουν κοκορομαχίες και ιδεολογικές φανφάρες, όταν όλα δυστυχώς, ειδικά σήμερα, κινούνται πάνω στο χρήμα. Πώς να ελπίσεις, όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος πρεσβεύει το σοσιαλισμό και ποιος πρεσβεύει τον καπιταλισμό, όταν η αριστερά στην Ελλάδα έχει γίνει δέκα κομμάτια και η απόσταση μεταξύ τους είναι χαώδης; Τι να πιστέψεις; Αυτό που είπε ο εκπρόσωπος του σήμερα ότι υπάρχουν λεφτά; Πού είναι τα λεφτά φίλτατε; Ή ο χθεσινός που διατυμπανίζει συνεχώς ότι αν έρθει δυνατός και αυτοδύναμος, σε τρία χρόνια θα εξαλείψει το χρέος! Αλήθεια (5) ολόκληρα χρόνια πριν, με την υποτιθέμενη αναδιοργάνωση του κράτους τι εξάλειψαν; Τις αντοχές μας σίγουρα. Μιλάμε για περίσσιο θράσος, ασύστολα ψεύδη που κοστίζουν πολλά υλικά και ψυχικά αγαθά για όλους μας. Όλοι αυτοί φέρουν την ευθύνη και όλοι οφείλουν να σκύψουν ταπεινά το κεφάλι και να δουλέψουν νυχθημερόν για να διορθώσουν τα πράγματα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, η χώρα καταστρέφεται και εμείς μαζί της, το σκάφος έπεσε σε ξέρα ή θα σωθεί με ζημιές και θα φτάσει σώο στο λιμάνι ή θα βουλιάξει και θα μας παρασύρει στο βυθό μαζί του. Υπάρχει μέλλον για αυτό τον τόπο; Ξυπνάμε με την αγωνία, με το άγχος και την αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών μας και μας πιάνει ρίγος όταν σκεπτόμαστε ότι ενδεχομένως οι κόποι, οι οικονομικές μας θυσίες και οι δικοί τους αγώνες για ένα πτυχίο δύσκολα θα τα βοηθήσουν στη μάχη της επιβίωσης, δύσκολα θα τους βρουν μια αξιοπρεπή εργασία. Τα παιδιά του λαού ευθύνονται για αυτή τη λαίλαπα; Ο εργάτης, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος εξαθλίωσαν οικονομικά τη χώρα; Αυτοί φοροδιέφευγαν τόσα χρόνια και είχαν τεράστιες καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού; Αυτοί φταίνε για το χρηματιστήριο για τη SIEMENS, για τα ομόλογα, για τους κουμπάρους και το βατοπαίδι; Ερωτήματα, ερωτημάτων τα οποία δυστυχώς θα μείνουν αναπάντητα. Δεν χρειάζεται λοιπόν σήμερα οργισμένος, να γιαουρτώνεις, να χλευάζεις, να εξυβρίζεις και στην τελική να βιαιοπραγείς. Δεν αξίζει τον κόπο, δεν τιμάει τον τόπο και την πολιτιστική μας ταυτότητα. Την κρίσιμη ώρα για πολλοστή φορά θα το τονίσω, το όπλο το έχουμε εμείς πάνω από τη κάλπη, οπλίζουμε και πυροβολούμε αλλά συνήθως εκεί ρίχνουμε άσφαιρα! Την επόμενη φορά όταν έρθει η ώρα οφείλουμε για τα παιδιά μας πάνω απ' όλα να μην τους δώσουμε τη δύναμη ειδικά σε αυτούς τους δυο ίδιους και απαράλλακτους στόχους. Ήρθε η ώρα όπως γίνεται στα περισσότερα κράτη πολλοί συνδυασμοί να συμμετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα και όχι δύο που εναλλάσσονται στη χώρα μας μισό αιώνα και οι οποίοι μας προσέφεραν ελάχιστα και αυτά μας τα έχουν πάρει πάλι πίσω και με τόκο!
Η ελπίδα αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες. Ίσως αυτή η καταστροφή αναζωπυρώσει κάποια στιγμή κάτι νέο και άφθαρτο, κάτι διαφορετικό ίσως.. προς το παρόν όμως μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε και αν σώζεται και ας έχω τις συνέπειες του Νόμου, συνένοχο στο φόνο δεν θα μ' έχετε..(στίχοι όπως και το τίτλος του κειμένου από τραγούδι του Δ. Τσακνή)..
ΝΙΚΟΛΑΟΣ.ΣΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ε.Α.Υ.Ν ΕΥΒΟΙΑΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ Π.Ο.ΑΣ.Υ