ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ
Αν και η επικαιρότητα δείχνει τη χρόνια αδυναμία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να ανταποκριθεί στο πρωταρχικό της χρέος , τη διαχείριση των σκουπιδιών , αξίζει να σταθούμε στη μέχρι σήμερα πορεία του Καλλικράτη . Οι ενδείξεις τόσο στη διαχείριση όσο και στη λειτουργία του δεν πείθουν για την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης .
Είναι πρόσφατα τα στοιχεία για τις υποχρεώσεις των Δήμων προς το τραπεζικό σύστημα που φανέρωσαν τη παράλληλη προς τη Κεντρική Διοίκηση πορεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης . Αν δε προσθέσουμε και όλα τα δάνεια των νομικών προσώπων του χώρου , τα χρέη από
φόρους και ασφαλιστικές εισφορές καθώς και τις οφειλές προς προμηθευτές και κατασκευαστές τότε θα διαπιστώσουμε γιατί οι περισσότεροι Δήμοι , ακόμη κι αν τους καταβληθούν έγκαιρα οι θεσμοθετημένοι πόροι δεν μπορούν , ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο ούτε να βοηθήσουν, έστω κι ελάχιστα τους αδύναμους δημότες τους αλλά ούτε και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους .
Μπροστά σ ΄αυτή τη κατάσταση θα περίμενε κανείς ότι πρώτο μέλημα του χώρου με την έναρξη του νέου θεσμού θα ήταν η αντιμετώπιση , μέσα από διαδικασίες πλήρους διαφάνειας , της υπερχρέωσης και ιδιαίτερα των μεμονωμένων περιστατικών σπατάλης και κακοδιαχείρισης όλων των συνενούμενων Δήμων και των επιχειρήσεών τους . Δυστυχώς δεν το έπραξε, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στη κεντρική εξουσία να της βγάζει κόκκινες και κίτρινες κάρτες και να αναφωνεί « από τη κόλασή μου σου φωνάζω , εικόνα σου είμαι ...και σου μοιάζω».
Ο Καλλικράτης λοιπόν δεν έφερε τον πολυπόθητο ορθολογισμό των δαπανών . Κι όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις φέρνει και το δικό του μνημόνιο , που θα πληρώσουν τόσο οι εργαζόμενοι του χώρου όσο και οι δημότες ,δηλαδή ο ελληνικός λαός. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι έσβησε από το χάρτη της ελληνικής επικράτειας τα χωριά και τους οικισμούς της επαρχίας , αφού για τα δικά τους θέματα , άλλοι συζητούν κι άλλοι αποφασίζουν. Κι αυτό οφείλεται όχι μόνο στο σχετικό νόμο που περιορίζει τις αρμοδιότητες των Τοπικών Συμβουλίων(πρώην Κοινότητες) και των Δημοτικών Κοινοτήτων(πρώην Καποδιστριακοί Δήμοι) στην απλή έκφραση γνώμης , αλλά και στην λειτουργία των νέων Δημάρχων , που τους στερούν ακόμη κι αυτό το δικαίωμα, ιδιαίτερα όταν αυτά δεν είναι της δημοτικής και κομματικής του παράταξης .
Η δημαρχοκεντρική αυτή λειτουργία έρχεται από παλιά και εφαρμόστηκε κατά κόρον από τη προηγούμενη θεσμική παρέμβαση στο χώρο , τον Καποδίστρια, με το κλείσιμο ακόμη και των γραφείων των πρώην Κοινοτήτων. Κι επειδή σήμερα είναι αδύνατον να συμβεί το ίδιο , ιδιαίτερα με τις Δημοτικές Κοινότητες χρησιμοποιείται για το ρόλο αυτό ένας διορισμένος από το Δήμαρχο Αντιδήμαρχος (εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος) , με αποκλειστική απασχόληση και μάλιστα έμμισθη τη λειτουργία του στο συγκεκριμένο χώρο αντ΄ αυτού .
Η δραστηριοποίηση αυτή του Αντιδημάρχου εξουδετερώνει ουσιαστικά και τις ελάχιστες δυνατότητες ,που δίνει ο νόμος στους τοπικούς εκπροσώπους και στο συμβούλιό τους , για παρέμβαση όχι μόνο σε θέματα καθημερινότητας( καθαριότητα ,συντήρηση, αποκατάσταση βλαβών κ.λ.π. σε κοινόχρηστους χώρους) αλλά και σε θέματα μείζονος σημασίας για το μέλλον της περιοχής τους .
Μου έλεγαν προχτές οι συγχωριανοί μου : «Μας καταργήσανε τη κοινότητα και μας πήρανε το γραμματέα με το Καποδίστρια …με το Καλλικράτη μας πήρανε το δάσκαλο και μας καταργήσανε το ιατρείο . Αυτά βιώνουμε εμείς , τα άλλα για αποκέντρωση με αυτοδιοίκηση δεν μας αφορούν , να τα ακούει ο ¨Δημαρχεύων¨ που έρχεται στο χωριό μόνο και μόνο για να μας θυμίζει την εξουσία του» .
Δυστυχώς για το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι δύο τελευταίες μεταρρυθμίσεις , παρά τις προσδοκίες που δημιούργησαν , το μόνο που «κατάφεραν» στην ύπαιθρο ,τουλάχιστον ως σήμερα , είναι η συνέχιση της ερήμωσής της .
ΧΑΛΚΙΔΑ 17/10/2011
(*) Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της 18/10/2011