Συνεπής στις πεποιθήσεις μου και ευθυγραμμισμένος απόλυτα προς τις 245 ομιλίες μου στη Βουλή, με την ιδιότητα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, καταψήφισα το Μνημόνιο 2. Έπραξα με βάση την πολιτική μου και εθνική συνείδηση και παρά την προειδοποίηση του προέδρου της ΝΔ Α. Σαμαρά για κομματική πειθαρχία. Άρα το έκανα εν γνώσει των συνεπειών απομάκρυνσής μου από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. Βέβαια
η διαγραφή μου από το κόμμα ήταν αδικαιολόγητη, αλλά αυτή την ώρα αυτά δεν ενδιαφέρουν πολλούς.
Έχω δεχθεί στα πολιτικά μου γραφεία χιλιάδες μηνύματα απ` όλη την Ελλάδα αλλά και από την Εύβοια ιδιαιτέρως που με γεμίζουν με ικανοποίηση. Οφείλω και να ευχαριστήσω όλους ανεξαιρέτως αλλά και να δώσω εξηγήσεις στην ουσία της ενέργειάς μου.
Δεν μπορώ να δεχθώ για την Ελλάδα 480 ευρώ κατώτερο μισθό και 430 για τους κάτω των 25 ετών. Αρνούμαι να αποδεχθώ πως θα δανειστούμε με τόκο 30 δις ευρώ για ανακεφαλαίωση των τραπεζών και 12 δις για μηδενισμό των δανείων των ΔΕΚΟ και την ίδια ώρα να μην υπάρχει πρόνοια για τα 9 δις ευρώ που θα χαθούν από τα ασφαλιστικά ταμεία και για τα 6 δις που χρωστά το Δημόσιο στην εσωτερική αγορά (προμηθευτές, επιστροφή ΦΠΑ κ.λ.π). Αδυνατώ να δεχθώ μόνο 2,8 δις ευρώ για φαρμακευτική δαπάνη που αρκεί μέχρι το τέλος Αυγούστου. Όλα τα παραπάνω είναι μέτρα ύφεσης που θα φέρουν χιλιάδες λουκέτα και νέους ανέργους.
Μια πιθανή άρνηση της Βουλής των Ελλήνων θα έβαζε την Ε.Ε σε νέο γύρο διαπραγματεύσεων και την χώρα σε εκλογές για νέα κυβέρνηση. Δυσκολεύομαι να δεχθώ πως η Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη εξαντλείται με μία άρνηση.
Επιρρίπτω ευθύνες στην κυβέρνηση Παπαδήμου και ιδιαίτερα στον Υπ. Οικονομικών κ. Βενιζέλο για την ατζέντα που έφεραν στο τραπέζι της σύσκεψης των αρχηγών. Εκεί η διαπραγματευτική δυνατότητα του Α. Σαμαρά εκ των πραγμάτων είχε όρια αξεπέραστα. Έκανε ότι μπορούσε.
Έχω ήσυχη την συνείδησή μου γι` αυτό που έκανα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να φέρεται σαν επαίτης, οφείλει να έχει το δικό της πρόγραμμα ανάπτυξης. Χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει ούτε δουλειά για τους Έλληνες ούτε Ελλάδα.
