Βρισκόμαστε όλοι στην πιο δύσκολη στιγμή της πορείας μας στην πολιτική. Η επιλογή μεταξύ δύο κακών είναι πάντα απευκταία, όμως φτάσαμε δυστυχώς εκεί. Όπως τέθηκε εύστοχα χθες στην κοινοβουλευτική μας ομάδα, έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στη βεβαιότητα της καταστροφής και στην αμφιβολία της σωτηρίας. Όντως έχω σοβαρές επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα της νέας δανειακής σύμβασης, που περιέχει επαχθή μέτρα και νέα βάρη για τους πολίτες. Από την άλλη όμως είναι βέβαιο ότι χωρίς αυτήν, χωρίς το PSI, χωρίς τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε άτακτη χρεωκοπία άμεσα.
Γελιούνται όσοι πιστεύουν ότι μπλοφάρουν οι Ευρωπαίοι, ότι αν τους πούμε «όχι» θα γίνουν διαλλακτικότεροι και θα μας δώσουν ευκολότερα το νέο δάνειο. Όχι μόνο γιατί οι εταίροι μας έχουν κουραστεί δύο χρόνια από τις παλινωδίες, τις ανακολουθίες και την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου- με εξοργιστικότερη για αυτούς περίπτωση τα ανεκδιήγητα περί δημοψηφίσματος. Αλλα κι επειδή έχουν προλάβει να θωρακίσουν τις τράπεζες τους έναντι μίας ενδεχόμενης ελληνικής χρεωκοπίας. Χάσαμε δύο χρόνια με μία κυβέρνηση που δεν διαπραγματευόταν στοιχειωδώς και τώρα είναι έτοιμοι να μας δείξουν την πόρτα της εξόδου. Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση των ευρωπαϊκών δρώμενων δεν αμφιβάλει περί τούτου.
Ο Αντώνης Σαμαράς δικαιώθηκε για τη στάση του τα δύο τελευταία χρόνια. Από την αρχή έλεγε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κινείται τελείως λάθος, ότι το Μνημόνιο δεν θα λύσει, αλλά θα επιδεινώσει τα προβλήματα, ότι χωρίς ανάπτυξη δεν αντιμετωπίζεται η κρίση. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πάντα κινήθηκε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, έτσι και τώρα, σε μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις του, για να αποτρέψει την ολοκληρωτική καταστροφή.
Κατανοώ τις ενστάσεις ορισμένων συναδέλφων στη Νέα Δημοκρατία, που λένε ότι «αφού δικαιωθήκαμε, γιατί να αλλάξουμε στάση;». Κατανοώ, αλλά δεν συμφωνώ, γιατί στόχος μας στη Νέα Δημοκρατία δεν είναι να περιοριζόμαστε στο ρόλο της Κασσάνδρας. Πρέπει να δίνουμε λύσεις. Είμαστε η μόνη πλέον συντεταγμένη παράταξη εξουσίας κι έχουμε χρέος να ξαναφέρουμε την ελπίδα στους Έλληνες. Δε μπορούμε να παραδώσουμε μία χρεωκοπημένη χώρα στα παιδιά μας, μόνο και μόνο για να λέμε ότι «εμείς πάντως δικαιωθήκαμε».
Δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια στον άμεσο, ορατό, απτό κίνδυνο, τον άλλο μήνα να μην πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, οι πολίτες να μη μπορούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις ανάγκες τους, να έχουμε εφόδους απελπισμένων σε τράπεζες, καταστήματα και σούπερ μάρκετ, να έχουμε κουπόνια στα τρόφιμα και δελτία στα καύσιμα, να βυθιστούμε στο χάος για άγνωστο αριθμό ετών.
Ισως κάποιοι να ποντάρουν να κερδίσουν από την καταστροφή, όμως η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να επιτρέψει να συμβεί. Είμαστε η μόνη δύναμη ευθύνης, η μόνη εγγύηση σταθερότητας και πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας. Είναι εύκολο να λαϊκίσουμε, μπορούμε να αρνηθούμε κάθε ευθύνη, αλλά τότε θα είμαστε ανακόλουθοι στις αρχές της παράταξης μας. Πρέπει να κάνουμε το εθνικά αναγκαίο. Και μην ξεχνάτε ότι βασική αρχή της Νέας δημοκρατίας είναι η διασφάλιση της θέσης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή του σχεδίου του Αντώνη Σαμαρά για την ανάκαμψη της Ελλάδας. Η υλοποίηση του είχε τέσσερα στάδια. Το πρώτο ήταν η παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου εναλλακτικού προγράμματος διακυβέρνησης που έγινε με το Ζάππειο 1 και 2. Το δεύτερο ήταν η έξωση από την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου, του οποίου η επικινδυνότητα αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίες όταν εκστόμισε τα περί δημοψηφίσματος κι έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
Το τρίτο βήμα ήταν η διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και για την επίτευξη του στηρίξαμε την κυβέρνηση Παπαδήμου με συγκεκριμένη αποστολή και χρονοδιάγραμμα. Δεν ήταν εύκολο κι έχω να καταθέσω έναν προσωπικό πολιτικό τραγέλαφο που βιώνω, αφού στηρίζω μία κυβέρνηση, που διατηρεί στην ΕΡΤ μία διοίκηση, την οποία έχω πάει στον εισαγγελέα ως αρμόδιος τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας. Έπρεπε όμως να προτάξω το μείζον, από το έλασσον.
Η υλοποίηση του τρίτου βήματος ολοκληρώνεται σήμερα, με τη ψήφο μας για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, για να φτάσουμε στο τέταρτο βήμα, που είναι η διεξαγωγή εκλογών με τον συντομότερο και ασφαλέστερο- δηλαδή εντός ευρωζώνης- τρόπο.
Οι εκλογές πρέπει τώρα να γίνουν το συντομότερο δυνατόν, πρώτα απ’ όλα γιατί πρέπει να αντιμετωπισθεί το μείζον ζήτημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης του κοινοβουλίου και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης. Οι Έλληνες πρέπει να εκφρασθούν στην κάλπη, γιατί αλλιώς θα εκραγούν.
Στην πιο κρίσιμη περίοδο των τελευταίων δεκαετιών, πρέπει να έχουν κυβέρνηση που να τους αντιπροσωπεύει γνήσια. Καλώ τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο να λειτουργήσει ως εγγυητής ομαλών εξελίξεων και να προσδιορίσει το χρόνο διενέργειας εκλογών το συντομότερο δυνατό.
Στη Νέα Δημοκρατία θέλουμε τις εκλογές άμεσα. Όχι γιατί επιδιώκουμε την εξουσία, αλλά γιατί η χώρα πρέπει να αλλάξει πορεία αμέσως και μόνον εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε τον τρόπο υλοποίησης των όρων της δανειακής σύμβασης.
Το απέδειξε ο Αντώνης Σαμαράς με τη βραχύτατη συμμετοχή του στις τελευταίες διαβουλεύσεις με την τρόικα. Πόσω μάλλον όταν οι θέσεις του Αντώνη Σαμαρά- ιδιαίτερα οι σχετικές με την ανάγκη αναπτυξιακής αντιμετώπισης της κρίσης- κερδίζουν όλο και περισσότερους στα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα.
Μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε αναδεικνύοντας και αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της οικονομίας μας. Πείθοντας δηλαδή τους εταίρους μας ότι η ελληνική οικονομία αξίζει περισσότερο από όσο τους επέτρεψε η κυβέρνηση Παπανδρέου να την κοστολογήσουν. Πείθοντας ότι αξίζει να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα, πείθοντας ότι τα ελληνικά προϊόντα μπορούν να είναι ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές.
Μην ξεχνάτε ότι για να προσφέρουμε ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μας, πρέπει να χτυπήσουμε τη ρίζα της οικονομικής μας κακοδαιμονίας, το γεγονός ότι η Ελλάδα εδώ και τρείς δεκαετίες καταναλώνει πιο πολλά από όσα παράγει, εισάγει πιο πολλά από όσα εξάγει.
Είμαστε στη δυστυχέστατη θέση να χρειαζόμαστε δανεικά καθημερινά- κάτι καθόλου υπερήφανο εθνικά- κι αυτό πρέπει να σταματήσει. Η ελληνική οικονομία έχει στερέψει από ρευστό, χρειάζεται νέο καθαρό –δηλαδή όχι από δανεισμό- χρήμα κι αυτό μπαίνει σε μία εθνική οικονομία με δύο κυρίως τρόπους: εξαγωγές και επενδύσεις.
Και βέβαια μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε αποτελεσματικότερα με τους εταίρους μας με τον επαναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής, ώστε να έχει πιο πολυδιάστατη μορφή. Μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε με όπλο νέες στρατηγικές οικονομικές συμμαχίες με χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ισραήλ. Οι πρόσφατες επισκέψεις του Αντώνη Σαμαρά απέδειξαν ότι τα περιθώρια είναι μεγάλα και πολλά υποσχόμενα.
Ήμουν μαζί του στην επίσκεψη του στη Μόσχα και διαπίστωσα πως το πεδίο συνεργασιών είναι ευρύτατο και το ενδιαφέρον των Ρώσων δεδομένο, παρά την κατάψυξη στην οποία είχε βάλει τις ελληνορωσικές σχέσεις η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ειλικρινά θα ήθελα κάποια στιγμή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να απαντήσει στο ερώτημα: ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν από την ακύρωση των ελληνορωσικών ενεργειακών συμφωνιών και την κατάψυξη των σχέσεων με τη Μόσχα; Γιατί τα συμφέροντα της Ελλάδας σίγουρα δεν εξυπηρετήθηκαν…
Κκ συνάδελφοι γνωρίζω πόσο δύσκολη είναι η θέση καθενός μας, όμως προτεραιότητα έχει να μη γίνει δυσκολότερη η θέση της Ελλάδας. Να μη βρεθεί από τον πυρήνα της Ευρώπης στις παρυφές του Τρίτου κόσμου. Να μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο τα παιδιά μας, να μην τα καταδικάσουμε να ζήσουν πολύ χειρότερα από εμάς.
Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να παίρνεις τέτοιες αποφάσεις μέσα σε μία κοινωνία που βρίσκεται σε αναβρασμό, σε απόγνωση, στα όρια του πανικού. Η ευθύνη όμως είναι δική μας. Πρέπει να είμαστε ταγοί και όχι ουραγοί. Πρέπει να οδηγήσουμε στην ελπίδα, όχι να ακολουθήσουμε στην καταστροφή.