ΦΙΛΙΠΠΟΣ Σ. ΑΥΓΕΡΟΣ
Την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου παρακολουθήσαμε στο ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΟΥ ΝΙΩΝ, ΛΙΜΝΗ- έτσι το ονομάζουν οι δημιουργοί του-συναυλία βυζαντινής μουσικής που έδωσε η Ελληνική βυζαντινή χορωδία του κ. Λυκούργου Αγγελόπουλου η οποία ήταν
και η πρεμιέρα για το θέατρο"Από Θεού γαρ δει άρχεσθαι".
Μόλις κατά τις 8 το βράδι διαβήκαμε την εξωτερική είσοδο στο χώρο και προχωρήσαμε…..άρχισε να διαγράφεται μπροστά και δεξιά μας, φωλιασμένο στην απόληξη του πρανούς ενα όμορφο έργο τέχνης για τις τέχνες.ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ του κ Αλέξανδρου Παναγιωτόπουλου και της συζύγου κ. Βάνας Ξένου. Το οπτικό μας πεδίο οριοθετούνταν στο περί γραμμά του από τα γουστόζικα φαναράκια(Η ΔΕΗ δεν είχε θέση εκεί) με τα αναμμένα κεριά τοποθετημένα στις γραμμές των τμημάτων που απαρτίζουν το χώρο των καθισμάτων.
Αρμονικά προσαρμοσμένο στο φυσικό περίγυρο το σώμα του θεάτρου αποτελεί αποκύημα των συντελεστων ΄'εμπνευσης, φαντασίας, γνώσης, τέχνης, συνολικής αντίληψης του περιβάλλοντος χώρου,( με σεβασμό σ' αυτόν) .. με άλλα λόγια είναι δημιούργημα της ι δ έ α ς που συνέλαβαν οι οικοδεσπότες..Το παν η ι δ έ α , και μετά η πράξη..
Μεράκι, γούστο , καλαισθησία, λιτότητα ..υπομονή……έδωσαν μορφή (=ευ-μορφία) σε ένα άμορφο, ίσως και απωθητικό , συνονθύλευμα υπολειμμάτων από τις προηγούμενες κατασκευές, σκεπασμένες με χώματα και φερτά υλικά . ..Όλα αυτά με υπομονή, σύστημα και προσοχή, θα έλεγα ,αρχαιολογικής ανασκαφής, ξεκαθάρισαν και έδωσαν τη θέση τους στο καλαίσθητο θεατρικό σύνολο.
Τα βασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία που το συνθέτουν είναι. Η ΣΚΗΝΗ και απέναντι από τη σκηνή τα καθίσματα(ε δ ω λ ι α) για τους θεατές-ακροατές σε επάλληλες σειρές ως εξης.Αριστερά και δεξιά δυο ΚΛΙΜΑΚΕΣ και στο κέντρο οι σειρές των καθισμάτων διαρθρωμένες σε ΔΙΑΖΩΜΑΤΑ.Όλα αυτά σε ευθύγραμμους σχηματισμούς.
Έτσι στο ΘΕΑΤΡΑΚΙ απέφυγαν επιμελώς να δώσουν τη μορφή, το σχήμα του αρχαίου Θεάτρου με το ημικυκλικό " κ ο ί λ ο ν ", για να διατηρηθεί, προφανώς, το ανάγλυφο του τοπίου χωρίς αντιαισθητικούς ,μάλλον αταίριαστους , τονισμούς ή εντυπωσιασμούς και προβολές.
Ως υλικά χρησιμοποιήθηκαν κατά βάση τα τούβλα ,που μαζεύτηκαν από τις προγούμενες κατασκευές, χωμένα στο έδαφος του ευρύτερου χώρου ή σφηνωμένα σε τοιχία και τα οποία οι δημιουργοί τα αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο.
Το εγχείρημα του κ. Παναγιωτόπουλου παρέπεμψε τη σκέψη μας στο θέατρο του αείμνηστου Ν. Παπακωνσταντίνου, στην κορυφή της ορεινής Σέττας, στη νότια Εύβοια, ανάμεσα στα έλατα, χωρίς ωστόσο τα δυο θέατρα να έχουν κοινά κατάσκευαστικά ή μορφικά στοιχεία .
Σ'αυτόν λοπόν το χώρο , στο υπαίθριο θέατρο, απαλαύσαμε με κρατημένη την ανάσα τις βυζαντινές μελωδίες-θεσπέσια μυσταχωγία- για τις οποίες ευχαριστούμε τη χορωδία του κ.Λυκούργου Αγγελόπουλου και φυσικά τον ίδιο. Ευχαριστούμε επίσης τον κ.Αδάμη, σε ανασύσταση του οποίου ακούσαμε (ο γράφων τουλἀχιστον,για πρώτη φορά) την ακολουθία της Κυριακής των ΑγίωνΠροπατόρων εις τους τρεις παίδας εν καμίνω.
Τέλος συγχαίρουμε και ευχαριστούμε τους κ.Βάνα Ξένου και Αλέξανδρο Πναγιωτόπουλο των οποίων οφείλω να υπογραμμίσω την προσήνεια, την απλότητα, τη φυσικὀτητα στην παρουσία τους, το ανεπιτήδευτο της επικοινωνίας τους μαζί μας.
Κλείνοντας νομίζω ότι το σημαντικότερο σημείο της βραδιάς ήταν η εξαγγελία (υπόσχεση)του κ.Αλέξ. Παναγιωτόπουλου ότι στο θέατρὀ του θα λαβαἰνουν χώρα καλλιτεχνικἐς-πολιτιστικές εκδηλώσεις ποιότητας.. Αυτό και η όλη βραδιά μας έκανε να νιώσουμε ότι το θέατρό του είναι θέατρο της ΛΙΜΝΗΣ.
Λ ί μ ν η 10 Σεπτεμβρίου 2010
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Σ. ΑΥΓΕΡΟΣ