Λιάκος Γιώργος
Ξεφυλλίζοντας το τεύχος Αυγούστου προσέχω το άρθρο με τίτλο
«Γήπεδο στολίδι στη Σινασό». Αμέσως κάνω τη σύγκριση με
την εικόνα που παρουσιάζει το γήπεδο ποδοσφαίρου στο χωριό
μου τις Ροβιές. Μια εικόνα που μονο στολίδι δεν μπορείς να την
χαρακτηρίσεις....Πιο πολύ μοιάζει με χωματερή παρά με γήπεδο.
Χωματερή με τέρματα και πάγκους για να θυμίζει σε κάποιους
πως εκεί έπαιζαν ποδόσφαιρο, έτρεχαν κι αθλούνταν κάποτε.
Για αυτή την απαράδεκτη εικόνα ευθύνονται οι κύριοι της αυτο-
διοίκησης που αποφάσισαν να μετατραπεί το γήπεδο από «ξερό»
σε γήπεδο με χορτοτάπητα .Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα
κακό, αλλά τελικά θα ΄ταν καλύτερο να έμενε το γήπεδο όπως
ήταν.
Έτσι ξεκίνησε πριν καιρό το έργο της μετατροπής ή για άλλους
ανάπλασης του χώρου (είναι και της μόδας η έκφραση).Άρχισαν
λοιπόν να γίνονται οι προεργασίες , κυρίως χωματουργικά . Να
σημειώσω το χρόνο που ξεκίνησε το έργο ούτε ομάδα ποδοσφαίρου
υπήρχε στο χωριό, ούτε καμιά απαίτηση για γήπεδο με χόρτο.
Και πρίν καν φτάσουν οι εργασίες στη μέση ο εργολάβος τα μαζεύει
και φεύγει .Προφανώς για οικονομικούς λόγους. Θα μου πείτε δεν
ει-ναι το μόνο έργο που μένει ατελές αλλά αναρωτιέμαι γιατί
ξεκινούν
έργα εικόνας και οχι ουσίας τη στιγμή που τα οικονομικά της αυτο-
διοίκησης κατά κανόνα είναι χάλια .Γιατί να αχρηστεύεται ένας
αθλητικός χώρος και γιατί να προστίθεται άλλο ένα αισθητικό
σκου-πίδι αρκετα δεν βλέπουμε στην καθημερινοτητά μας ?
Αναμφίβολα υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε
στην Ελλάδα του 2010 απλά είτε πρόκειται για τοπικά εκλεγμένους
άρχοντες είτε για εθνικά ο σεβασμός στον πολίτη είναι μια άγνωστη
έννοια και επιβεβαιώνεται καθημερινά .Φαίνεται πως αυτοί που
πασχίζουν να μας πείσουν οτι αγωνίζονται για το καλό του τόπου
(επίκαιρο και λόγω Καλλικράτη ) το μόνο που τους νοιάζει είναι
το δικό τους καλό και η δική τους εικόνα .
