Εξαγγελίες και σχέδια για έργα διαβάζουμε κάθε τρεις και λίγο, αλλά ορισμένες… αξίες στην Ιστιαία παραμένουν σταθερές. Τις αποτελούν όλα εκείνα τα ζητήματα της καθημερινότητας που ταλαιπωρούν τον πολίτη, αλλά η δημοτική αρχή δείχνει να τα έχει διαγράψει από τα… ενδιαφέροντά της. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα, δυστυχώς απουσιάζει η φροντίδα των δημοτικών παραγόντων.
Πιθανολογούμε ότι δεν υπάρχει απλούστερη εργασία από αυτή των διαγραμμίσεων στους δρόμους της πόλης, στα σημεία που ορίζονται ως διαβάσεις πεζών. Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, η πόλη έχει γεμίσει από επισκέπτες, αλλά στους δρόμους οι διαβάσεις δεν υπάρχουν. Πολλές οι διαμαρτυρίες, συνεχείς οι δημόσιες παρεμβάσεις για το αυτονόητο το οποίο φαίνεται πως αγνοούν στο δήμο. Και όπως πάνε τα πράγματα, όυτε φέτος πρόκειται να δούμε.
Αν αγνοήσουμε τις διαβάσεις και πιάσουμε πεζοδρόμιο, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Η πλέον… επιθετική μορφή κατάληψης είναι το παρκάρισμα των αυτοκινήτων πάνω σε αυτά, στο οποίο προσφεύγουν συνήθως οι διαθέτοντες τζιπ και αγροτικά που σκαρφαλώνουν κι εύκολα. Εννοείται βεβαίως ότι θα πρέπει να έρθει κανένας στα χέρια με διάφορους θρασύτατους οδηγούς, αφού η αστυνόμευση είναι είδος υπό εξαφάνιση στους δρόμους.
Υπάρχει όμως και η… νόμιμη κατάληψη, των τραπεζοκαθισμάτων. Τα οποία διά της… επεκτάσεως υποχρεώνουν τους πεζούς (και ειδικά ανθρώπους με καροτσάκια) να κινούνται στη μέση του δρόμου για να μπορέσουν να συνεχίσουν την πορεία τους.
Μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας οι καταλήψεις πεζοδρομίων από εμπορεύματα πάσης φύσεως, ακόμη και μηχανήματα. Το αποτέλεσμα για τον πεζό είναι το ίδιο κάθε φορά, αφού το πεζοδρόμιο έχει γίνει εκθετήριο και επέκταση του καταστήματος. Κανένας έλεγχος για όλα αυτά εκτός από περιοδικές εφορμήσεις όταν… λείπουν χρήματα από τα ταμεία του δήμου και γίνονται επιλεκτικά παγανιές χωρίς να λύνεται κανένα πρόβλημα.
Αν βρεις δε και κανένα πεζοδρόμιο ελεύθερο δεν σημαίνει ότι… γλύτωσες το οδόστρωμα. Είναι βέβαιο ότι στην πρώτη διασταύρωση θα βρεις παρκαρισμένο αυτοκίνητο και θα υποχρεωθείς να χαράξεις άλλη διαδρομή για να συνεχίσεις την πορεία σου. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα πάνω στα πεζοδρόμια κάνουν την εμφάνισή τους και… ποδήλατα, ειδικά αν τα βρουν και λίγο ευρύχωρα.
Το πεζοδρόμιο στην Ιστιαία είναι πλέον μια παρεξηγημένη έννοια, και το τελευταίο που εξυπηρετεί είναι ο σκοπός του: δηλαδή την ακώλυτη κυκλοφορία των πεζών σε ένα χώρο που ο νόμος θεωρεί ότι είναι δικός τους. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κανονισμός ουσιαστικά για τα πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα να ενεργεί ο καθένας όπως τον βολεύει, με τελικό… θύμα τον πεζό. Γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος ακόμη και εκεί που παραβιάζονται οι στοιχειώδεις κανόνες. Γιατί δεν υπάρχουν… οργανώσεις πεζών για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους - και ως εκ τούτου επικρατεί στα πεζοδρόμια η λογική του… πελάτη που ψηφίζει και άρα... δικαιούται να παραβιάζει.
Dimos Istiaias
Πιθανολογούμε ότι δεν υπάρχει απλούστερη εργασία από αυτή των διαγραμμίσεων στους δρόμους της πόλης, στα σημεία που ορίζονται ως διαβάσεις πεζών. Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, η πόλη έχει γεμίσει από επισκέπτες, αλλά στους δρόμους οι διαβάσεις δεν υπάρχουν. Πολλές οι διαμαρτυρίες, συνεχείς οι δημόσιες παρεμβάσεις για το αυτονόητο το οποίο φαίνεται πως αγνοούν στο δήμο. Και όπως πάνε τα πράγματα, όυτε φέτος πρόκειται να δούμε.
Αν αγνοήσουμε τις διαβάσεις και πιάσουμε πεζοδρόμιο, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Η πλέον… επιθετική μορφή κατάληψης είναι το παρκάρισμα των αυτοκινήτων πάνω σε αυτά, στο οποίο προσφεύγουν συνήθως οι διαθέτοντες τζιπ και αγροτικά που σκαρφαλώνουν κι εύκολα. Εννοείται βεβαίως ότι θα πρέπει να έρθει κανένας στα χέρια με διάφορους θρασύτατους οδηγούς, αφού η αστυνόμευση είναι είδος υπό εξαφάνιση στους δρόμους.
Υπάρχει όμως και η… νόμιμη κατάληψη, των τραπεζοκαθισμάτων. Τα οποία διά της… επεκτάσεως υποχρεώνουν τους πεζούς (και ειδικά ανθρώπους με καροτσάκια) να κινούνται στη μέση του δρόμου για να μπορέσουν να συνεχίσουν την πορεία τους.
Μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας οι καταλήψεις πεζοδρομίων από εμπορεύματα πάσης φύσεως, ακόμη και μηχανήματα. Το αποτέλεσμα για τον πεζό είναι το ίδιο κάθε φορά, αφού το πεζοδρόμιο έχει γίνει εκθετήριο και επέκταση του καταστήματος. Κανένας έλεγχος για όλα αυτά εκτός από περιοδικές εφορμήσεις όταν… λείπουν χρήματα από τα ταμεία του δήμου και γίνονται επιλεκτικά παγανιές χωρίς να λύνεται κανένα πρόβλημα.
Αν βρεις δε και κανένα πεζοδρόμιο ελεύθερο δεν σημαίνει ότι… γλύτωσες το οδόστρωμα. Είναι βέβαιο ότι στην πρώτη διασταύρωση θα βρεις παρκαρισμένο αυτοκίνητο και θα υποχρεωθείς να χαράξεις άλλη διαδρομή για να συνεχίσεις την πορεία σου. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα πάνω στα πεζοδρόμια κάνουν την εμφάνισή τους και… ποδήλατα, ειδικά αν τα βρουν και λίγο ευρύχωρα.
Το πεζοδρόμιο στην Ιστιαία είναι πλέον μια παρεξηγημένη έννοια, και το τελευταίο που εξυπηρετεί είναι ο σκοπός του: δηλαδή την ακώλυτη κυκλοφορία των πεζών σε ένα χώρο που ο νόμος θεωρεί ότι είναι δικός τους. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κανονισμός ουσιαστικά για τα πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα να ενεργεί ο καθένας όπως τον βολεύει, με τελικό… θύμα τον πεζό. Γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος ακόμη και εκεί που παραβιάζονται οι στοιχειώδεις κανόνες. Γιατί δεν υπάρχουν… οργανώσεις πεζών για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους - και ως εκ τούτου επικρατεί στα πεζοδρόμια η λογική του… πελάτη που ψηφίζει και άρα... δικαιούται να παραβιάζει.
Dimos Istiaias