Του κ. Παναγιώτη Γεωργίου Κούβαρη
Μέτρο ακραίας συλλογικής οικονομικής και κοινωνικής αυτοκτονίας είναι η κατάργηση του επιπλέον αφορολόγητου των μισθωτών που έχουν παιδιά.
Επίσης, ακραίο και απαράδεκτο μέτρο είναι και ο περιορισμός των οικογενειακών επιδομάτων, σε συνδυασμό με τις συνεχιζόμενες μειώσεις των μισθών και γενικότερα των εισοδημάτων.
Οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν είναι καθόλου υπερβολικοί.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει τεράστια υπογεννητικότητα και γήρανση του πληθυσμού και είναι πολιτική γελοιότητα ότι αποτελεί δυναμική αντιμετώπιση της κρίσης σε επίπεδο κοινωνίας η εξοντωτική φορολόγηση όσων μισθωτών έχουν αποκτήσει ή σκέπτονται να αποκτήσουν παιδιά. Πολύ περισσότερο που δεν αγγίζεται ο ακραίος πλούτος ανθρώπων που επενδύουν αστρονομικά ποσά σε ακίνητα μητροπολιτικών μεγαλουπόλεων του εξωτερικού.
Σε μια σειρά από ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, με προεξέχουσες τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, έχουν αρχίσει να λαμβάνονται μέτρα υψηλής φορολόγησης σε βάρος των ανθρώπων του υψηλού πλούτου.
Όμως, στην Ελλάδα η ελληνική πολιτική τάξη εξακολουθεί να κωφεύει στις παροτρύνσεις των εταίρων μας στην ΕΕ για επιτακτική φορολόγηση του ακραίου πλούτου, ανακοινώνοντας μέτρα που διευρύνουν το πρόβλημα της μεγάλης υπογεννητικότητας που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Ο πληθυσμός από 0-14 ετών αριθμεί το 14%, που σημαίνει όχι μόνον ότι γερνάμε σαν χώρα αλλά ότι μελλοντικά θα μειωθεί σημαντικά ο πληθυσμός της χώρας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.
Η γήρανση του πληθυσμού της Ελλάδας επιβεβαιώνεται και από άλλα στατιστικά στοιχεία, όπως είναι η μετάθεση της μητρότητας από πολλές Ελληνίδες.
Καθώς η χώρα μας αντιμετωπίζει πλέον οξύ δημογραφικό πρόβλημα, οι κυβερνώντες πρέπει να αλλάξουν πορεία. Αντί να ισοπεδώνουν οικονομικά τις οικογένειες με παιδιά, ας φορολογήσουν τον ακραίο πλούτο. Η χώρα μας πρέπει να επιβιώσει.