Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προς όλους πλην Ραγκούση Επιστολή...

Η εκμετάλλευση του ευκαιριακού ήταν πάντα για τους Έλληνες η σταθερά
στην οποία πάντα επένδυαν την υλοποίηση των επιδιώξεών τους. Έχουμε,
ίσως, να κάνουμε με μια κοινωνία υπερβολικά (παθολογικά) προσηλωμένη
στη συγκυρία (επειδή ωφελήθηκε συχνά από αυτήν) και επομένως ξένη προς
την υπομονή και επιμονή, τη μακροπρόθεσμη δέσμευση και συστηματικότητα
αδυνατεί να ανταποκριθεί με σύνεση και ωριμότητα
σε κάθε νέα
προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας. Όπως και στην περίπτωση της
επιχειρούμενης διοικητικής μεταβολής με την ονομασία Καλλικράτης, η
οποία λαμβάνει χώρα εν μέσω, βέβαια, γενικότερης κακοδαιμονίας.
Αφού ξεπεράσαμε την οθωμανική μας εμμονή, ως προς τη σκοπιμότητα
διατήρησης της κοινότητας, με τον Καποδίστρια, τον οποίο φροντίσαμε να
ακυρώσουμε μέσα από την αναγωγή σε αυτόν όλης της παθογένειας του
εθνικού μας πολιτικού συστήματος, καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε κάτι
πολύ πιο σύνθετο, αλλά επιτακτικά αναγκαίου επιδεικνύοντας νέες
συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Μια ευρύτερη δηλαδή συναίνεση, η οποία έπρεπε να εκφραστεί πρωτογενώς
στον προσδιορισμό του σκεπτικού και των κριτηρίων που θα προτείνονταν
προς την Κεντρική Διοίκηση, για να τα εφαρμόσει στη διαμόρφωση του
νέου διοικητικού χάρτη της χώρας. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν απαιτήθηκε
επαρκώς από τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες επαναπαύθηκαν στην
πεπατημένη μεθοδολογία και αρκετοί επένδυσαν στη λογική των
παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, από τους περισσότερο ή λιγότερο
χαρισματικούς εν ενεργεία δημοτικούς ή κομματικούς εκπροσώπους τους.
Και, όμως, έπρεπε να επιδιωχθεί η προγενέστερη έκφραση των τοπικών
κοινωνιών για να υπάρχει τώρα η νομιμοποίηση της αντίδρασής τους.
Και ήταν αναμενόμενο, όταν η τελική απόφανση του Υπουργείου δεν ήταν η
ευνοϊκότερη γι αυτούς, να αναζητούν αγωνιωδώς εξιλαστήρια θύματα αυτής
της αποτυχίας και να προβαίνουν στη διαμόρφωση ενός κλίματος
αντιπαλότητας με τους κερδισμένους αυτής της ιστορίας, με τους οποίους
θα κληθούν συντόμως να συμπράξουν και να συνεργαστούν. Και είναι άξιο
επισήμανσης πως ξαφνικά στην επιχειρηματολογία όλων των συμμετεχόντων
ανασύρονται και προτάσσονται οι ιστορικές και πολιτισμικές
παρακαταθήκες τους, για τις οποίες ελάχιστα ενδιαφέρονταν μέχρι
πρότινος, αφού φρόντιζαν να τις εκποιούν, να τις ανταλλάσσουν και να
τις λαθρανασκάπτουν.
Ο καθένας δικαιούται να εύχεται να πραγματοποιηθεί ότι ελπίζει όχι
όμως και να συμφωνεί με πράγματα που αντιβαίνουν και τη λογική του
μέσου νου. Έτσι, ας διατηρήσουμε το μέτρο στις σκέψεις και τις
αντιδράσεις μας, αποφεύγοντας απλοποιήσεις και υπερβολές, οι οποίες
προσβάλλουν συνειδήσεις σημερινών συνδιεκδικητών και αυριανών
συνδημοτών.
Υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά για να διανυθεί, να ξεπεραστούν
τοπικισμοί, μικροσυμφέροντα, στερεότυπες αντιλήψεις εκατέρωθεν και
επιτέλους να σκεφτούμε περισσότερο πολιτικά και όχι κομματικά.
Οποιαδήποτε και αν ήταν η πρόταση του Υπουργείου σίγουρα οι
αντιδράσεις θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν. Έχει κανείς, όμως, σκεφθεί
ότι η περίπτωση του Καλλικράτη είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που η
Ελληνική Πολιτεία φάνηκε ειλικρινής περισσότερο από κάθε άλλη φορά και
ότι, αφού πρότεινε πρωτοποριακές μεθόδους για την τήρηση της
δημοκρατικής δεοντολογίας, μέσω της διαβούλευσης, ανέθεσε σε Επιτροπή
Υπηρεσιακών παραγόντων να αξιολογήσει τα προτεινόμενα. Και ότι, αφού
αξιοποίησε μια ακριβοπληρωμένη μελέτη του Ι.Τ.Α. (Ινστιτούτο Τοπικής
Αυτοδιοίκησης), όπως και θα όφειλε, τις προτάσεις των θεσμικών και μη
παραγόντων και διασφάλισε τη στεγανότητα στη διαδικασία των τελικών
κρίσεών της, προχώρησε στις τελική της εισήγηση. Η οποία φάνηκε να
αδιαφορεί για τις οχλήσεις τοπικών κομματικών παραγόντων και προέβη
στην οριζόντια εφαρμογή κάποιων αντικειμενικών κριτηρίων, τα οποία
προσδιόρισαν και την κόκκινη γραμμή των ορίων των νέων δήμων και το
μαύρο στίγμα των εδρών τους.
Και αν τελικά αυτό που μας χωρίζει είναι η ταμπακιέρα της
ονοματοδοσίας, ας υπάρξει επιτέλους μια πρόταση για την επίτευξης της
σύμπλευσης; Με ιστορικό βέβαια όρο, αφού η εύρεσή του διευκολύνεται
και από την πρόσφατη εντρύφησή μας στα εγχειρίδια τοπικής ιστορίας,
στα οποία προστρέξαμε άρτι για να θεμελιώσουμε την πολιτιστική υπεροχή
ημών έναντι υμών. Και αλλοίμονο, αν αναγκαστούμε, λόγω διαφωνίας μας,
να καταφύγουμε στη χρησιμοποίηση γεωγραφικών προσδιορισμών, αφού κάτι
τέτοιο θα συνάδει μεν με την εθνική εξωτερική μας πολιτική προς
γείτονα χώρα, αλλά θα μας εθίζει και στην νομιμοποίηση και άλλως
ανίερων συμβιβασμών ή εξισώσεων, όπως μιας σταθερής ιστορικής,
πολιτιστικής αξίας έναντι μιας υποδομής φτιαγμένη από μπετόν αρμέ… Για
την οποία ευλόγως αναρωτιέται κανείς ποιο ήταν το τελικό της τίμημα
και ποιων άλλων προτεραιοτήτων ανέστειλε την πραγματοποίησή τους;
Δρ. Παλάντζας Ιωάννης

Δημότης του νέου Δήμου Λίμνης ή Ελυμνίων (ορθότερο ιστορικά) ή Αιγαίων
ή Κανδηλίου-Μακίστου ή ακόμη και Λευκολίθου ή…

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Λ. ΑΙΔΗΨΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΑΜ ( Η Αιδηψός στα άρματα και στα γράμματα )

  Γιώργος Κ. Σταραντζής Δικηγόρος «Ετούτο το σπίτι (το Πανεπιστήμιο) θα φάει το άλλο (το παλάτι)»  Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Το Γυμνάσιο-παράρτημα τότε, Λ. Αιδηψού ιδρύθηκε στα πιο βαριά , στα πιο σκοτεινά χρόνια της Κατοχής το 1944. Η φωτεινή πρωτοβουλία ανήκε στην τοπική οργάνωση του ΕΑΜ Αιδηψού της οποίας γενικός γραμματέας ήταν ο Γιάννης Βασιλάκος . Ένας νέος πλημμυρισμένος από τα ιδανικά του ΕΑΜ για μια Ελλάδα με εθνική ανεξαρτησία. Με δημοκρατικό σύστημα διακυβερνήσεως. Μια Ελλάδα της Ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δουλειάς, της προόδου και της ανόρθωσης. Μια Ελλάδα που, ως πρώτη προτεραιότητα θα έβαζε την παιδεία και την μόρφωση του λαού μας. Αυτός ήταν ο ιδεολογικός προσανατολισμός του νεαρού , τότε, γραμματέα του ΕΑΜ Αιδηψού, ο οποίος διέθετε και μόρφωση και σύνεση. Συνεπικουρούμενος από το ΕΑΜ Ιστιαίας του οποίου ο γενικός γραμματέας ήταν τότε ο δικηγόρος Κώστας Τσάμης - μου τον γνώρισε εδώ, στην Αθήνα ο φίλος μου γιατρός Σπύρος Περπατάρης - ανέπτυξε κα

Μετασχηματιστές που κάνουν... ΜΠΑΜ!

Η ΔΕΗ χρησιμοποιεί στο δίκτυο της μετασχηματιστές διανομής με πλήρωση ελαίων (λαδιού), γιατί το λάδι έχει διηλεκτρικές και ψυκτικές ιδιότητες. Όταν προκληθεί εσωτερικό βραχυκύκλωμα το λάδι διασπάται σε εύφλεκτα αέρια (μεθάνιο, κτλ) και τότε δημιουργείται υπερπίεση η οποία οδηγεί σε διάρρηξη του δοχείου του μετασχηματιστή, σε ανάφλεξη των αερίων (λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στο σημείο του βραχυκυκλώματος και της επαφής του με το οξυγόνο του αέρα) και στη συνέχεια σε έκρηξη. Το σημείο ανάφλεξης του λαδιού είναι 140 βαθμοί Κελσίου. Το λάδι δεσμεύει το νερό, για το λόγο αυτό απαιτείται θέρμανση με παράλληλη δημιουργία κενού και φυγοκέντριση του με μηχανή καθαρισμού για την αφύγρανση του. Κατά τη διαδικασία μείωσης του φορτίου ενός μετασχηματιστή, δηλαδή της συστολής του υγρού πλήρωσης, δημιουργείται συμπύκνωση υδρατμών στο δοχείο διαστολής, τους οποίους φέρνει ο αέρας που εισέρχεται σ'  αυτό μέσω του αφυγραντήρα στους μετασχηματιστές ισχύος ή του αναπνευστικού πώματο

ΚΛΗΜΗΣ ΖΩΚΑΡΗΣ-ΝΕΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ-

ΤΟΥ Γ. ΣΤΑΡΑΝΤΖΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Ο Αρχ/της Κλήμης Ζώκαρης -εξ Αιδηψού, «ουκ ασήμου πόλεως πολίτης»-, έχει μία ακατάπαυστη πνευματική δημιουργία και παραγωγή στη θεολογική και φιλοσοφική σκέψη. Το τελευταίο χρονικά έργο του ο «Ωριγένης» είναι ένα σύγγραμμα άρτιο και ολοκληρωμένο μέσα στη θεολογική και φιλοσοφική γραμματεία μας. Αποδεικνύει το εύρος των γνώσεων του πάνω στην Αρχαία Ελληνική σκέψη - Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Επίκουρος, Κυνικοί, Στωικοί - αλλά και το βάθος της θεολογικής του παιδείας και το ύψιστο βεληνεκές των ερευνών του και των θεολογικών του μελετών που με τον τίτλο «ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» ανέρχονται σε 10 τόμους! Αν δε σε αυτούς τους τόμους προστεθεί η λάμψη και η γοητεία του προσωπικού του ύφους, συγκροτούν μία ΑΡΙΣΤΗ πραγματεία πάνω σε θεολογικά θέματα και στους Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας. Μόλις μου έστειλε τον «ΩΡΙΓΕΝΗ» -ήταν καλοκαίρι στην Αιδηψό-τον διάβασα και ένοιωσα μεγάλη πνευματική απόλαυση. Τελώ πράγματι κάτω από τη γοητεία της Νέας αυτής μελέτης του και θ