Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Απάντηση στα σχόλια του κ. Παλάτζα-Δημήτρης Χατζηλάμπρου

Απάντηση στα σχόλια του κ. Παλάτζα για την <<πολιτιστική υπεροχή>> της
Λίμνης και την <<ιστορική της νομιμοποίηση>> σαν έδρα του δήμου
Κύριε Παλάντζα,
Σαν ο πρώτος το <<λίθο βαλέτω>>, τώρα έρχεστε να κάνετε κριτική σε κάτι
που από νωρίς και επιμελώς επιδιώξατε. Ήσασταν ο πρώτος που
καλλιέργησε τον Λιμνιώτικο τοπικισμό
και παρότρυνε την " έκφραση της
τοπικής λαϊκής βούλης" για την ονομασία και το την έδρα του νέου
Δήμου. Τώρα γιατί θέλετε να στερήσετε αυτό το δικαίωμα έκφρασης από
τους άλλους δήμους. Αναφέρομαι στο άρθρο σας <<Μα ποιός επιτέλους θα
μιλήσει για αυτή την πόλη;>>
http://voriaevia.blogspot.com/2009/12/blog-post_2351.html στις 18
Δεκεμβρίου του 2009 στην Β.Ε..
Τότε γράφατε με ανησυχία <<Επειδή το όλο θέμα είναι πολύ σοβαρό και θα
προδικάσει και την επιτυχία του όλου διοικητικού εγχειρήματος, δε θα
πρέπει να ανεχθούμε ούτε μεθοδεύσεις κομματικών παραγόντων ούτε μια
άνωθεν επιβολή κάποιας πεφωτισμένης επιτροπής, αλλά το ζητούμενο
πρέπει να απασχολήσει τις τοπικές κοινωνίες προγενέστερα των
δεσμευτικών αποφάσεων της Κεντρικής Εξουσίας. Είναι αναγκαίο να
ευρεθεί ένας τρόπος έκφρασης της τοπικής λαϊκής βούλησης,>>
Τώρα ικανοποιημένος γράφετε <<η περίπτωση του Καλλικράτη είναι από τις
σπάνιες περιπτώσεις που η Ελληνική Πολιτεία φάνηκε ειλικρινής
περισσότερο από κάθε άλλη φορά και ότι, αφού πρότεινε πρωτοποριακές
μεθόδους για την τήρηση της δημοκρατικής δεοντολογίας, μέσω της
διαβούλευσης ... και προέβη στην οριζόντια εφαρμογή κάποιων
αντικειμενικών κριτηρίων>>
Η έκφραση της τοπικής λαϊκής βούλησης δεν ήρθε σε αυτό το θέμα από
πουθενά και αυτό που έχουμε ουσιαστικά είναι η επιβολή έδρας και
ονόματος από κάποια << πεφωτισμένη επιτροπή>> με πολύ κομματικό
παρασκήνιο. Αν διαφωνείτε, πέστε που ακριβώς εκφράστηκε η λαϊκή
βούληση για τα συγκεκριμένα θέματα και σε ποια αντικειμενικά κριτήρια
αναφέρεστε; Γιατί αλλάξατε γνώμη τώρα;
Το Δεκέμβρη λεγάτε ότι η << ...νέα έδρα θα πρέπει να φέρει την αίγλη
της ιστορικής νομιμοποίησής της ως κέντρου της ευρύτερης περιοχής, να
ανταποκρίνεται σε ένα ευρύ φάσμα συγκοινωνιακών, περιβαλλοντικών και
οικονομοτεχνικών απαιτήσεων, να διευκολύνει τον γεωγραφικό
προσδιορισμό της..>>. Που ακριβώς βλέπετε αυτή την <<ιστορική
νομιμοποίηση>> της Λίμνης σαν έδρας, που εμείς δεν μπορούμε να δούμε;
Δυστυχώς με αναγκάζετε να κάνω κάτι που μισώ. Επι Φραγκοκρατίας
κέντρο της περιοχής, μιλώ για το Βόρειο τριτημόριο της Εύβοιας, ήταν
η Κλεισούρα (έξω από το Προκόπι) και επί Τουρκοκρατίας το Μαντούδι
ήταν πληθυσμιακά το κέντρο της ευρύτερης περιοχής και αρκετά
μεγαλύτερο από την Λίμνη. Δεν πάω παλαιοτέρα γιατί το κέντρο της
περιοχής Ελυμνίου ήταν οι Ροβιες με το Μαντείο τους και δεν θέλω να
αναφερθώ στη Αρχαία Κήρινθο, κλπ.. Τώρα για τα συγκοινωνιακά,
περιβαλλοντικά και οικονομικοτεχνικά θέματα θα δυσκολευτείτε να
πείσετε τον οποιονδήποτε ουδέτερο παρατηρητή ότι πληρούνται από την
Λίμνη. Ακόμη και πολλοί μη- θερμοκέφαλοι Λιμνιώτες με τα πολλά
παράπονα τους που κατά καιρούς εμφανίζονται στο τύπο για τις κακές
συγκοινωνίες, κακές οικονομικοτεχνικές υποδομές και περιβαλλοντικά
προβλήματα στην Λίμνη αναρωτιούνται γιατί πράγμα μιλάτε.
Τώρα λέτε ότι για την <<ονοματοδοσία>> θα πρέπει κατ' εσάς να
χρησιμοποιηθούν ιστορικοί όροι και όχι γεωγραφικοί προσδιορισμοί.
(λες και αυτά τα δυο πάντα διαφοροποιούνται), Πάνω στο ίδιο
επιχείρημα, συμπληρώνεται υποτιμητικά για τους άλλους δήμους ότι <<αφού
η εύρεσή του [ονόματος] διευκολύνεται ....από τα εγχειρίδια τοπικής
ιστορίας, στα οποία προστρέξαμε άρτι για να θεμελιώσουμε την
πολιτιστική υπεροχή ημών [δηλ. της Λίμνης] έναντι υμών [δηλ. των δήμων
Κηρέως και Νηλέως]>> .
Αυτή την ιστορική και << πολιτιστική υπεροχή>> του δήμου Λίμνης την
είχατε προβάλει στην πρώτη επιστολής σας το Δεκέμβρη οπού αναγράφατε
ότι <<από τα μέσα του 16ου αιώνα και ύστερα διαμορφώθηκε σε κεφαλοχώρι
της ευρύτερης περιοχής και μάλιστα αποτελούσε κοινότητα (χωρίον)
ελεύθερη και ανεξάρτητη και όχι <<τσιφλικοχώριον>> (σύνολο κολλήγων),
έχοντας το δικαίωμα να διατηρεί, εκτός από τις ιδιαίτερες γεωργικές
εκτάσεις των κατοίκων της, και άλλες κοινόχρηστες ή κοινοτικές
περιοχές ή δάση....... Σε όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα η Λίμνη, ως έδρα
του Δήμου Αιγαίων, αποτελούσε το μόνο ολοκληρωμένο αστικό κέντρο της
ευρύτερης περιοχής>>. Μόνο που όπως γνωρίζετε η ιστορία της περιοχής
δεν άρχισε τον 16ο αιώνα και ούτε τέλειωσε τον 19ο αιώνα. Και το
Μαντούδι ήταν και αυτό κεφαλοχώρι επί Τουρκοκρατίας και είχε ακριβώς
τα ιδια δικαιώματα όπως κάθε άλλο κεφαλοχώρι. Έγινε <<Τσιφλικοχώρι>>
όπως σχεδόν όλη η Εύβοια μετά την απελευθέρωση το 1832. Τον 20ο αιώνα
το οικονομικό και μεταλλευτικό κέντρο της περιοχής αν δεν το γνωρίζετε
δεν ήταν η Λίμνη. Η Λίμνη ήταν και αυτή κοινότητα και έγινε δήμος
μόλις το 1948.
Διάβασα μερικά σχόλια σε ιστοσελίδες για την Λίμνη σαν έδρα του νέου
δήμου, και με λύπη μου διαπίστωσα μια εσκεμμένη απόκρυψη και ακομη
παραχάραξη ιστορικών στοιχείων. Φαντάζομαι για το <<καλό της Λίμνης>>
στα πλαίσια της <<θεμελίωσης της πολιτιστικής υπεροχής της>> και της
<<ιστορικής της νομιμοποίησης>> σαν έδρας του νέου δήμου για την οποία,
αν και Ελασσονίτης, με τόσο ζήλο επιχειρηματολογείτε. Απλώς είναι
λυπηρό να χρησιμοποιείται η ιστορία με αυτό το τρόπο και κοιτάζοντας
μακρύτερα για τόσο ποταπούς σκοπούς. Για άλλη μια φόρα πιστεύω ότι η
ιστορία (που δεν είναι και το βασικότερο κριτήριο) των δήμων Κηρέως
και Νηλέως δεν υστερεί της Λίμνης και σας καλώ να επανορθώσετε για τα
άστοχα αν όχι κάτι παραπάνω σχόλια σας.
Δημήτρης Χατζηλάμπρου
"Τσιφλικοχωριάνος"

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Λ. ΑΙΔΗΨΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΑΜ ( Η Αιδηψός στα άρματα και στα γράμματα )

  Γιώργος Κ. Σταραντζής Δικηγόρος «Ετούτο το σπίτι (το Πανεπιστήμιο) θα φάει το άλλο (το παλάτι)»  Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Το Γυμνάσιο-παράρτημα τότε, Λ. Αιδηψού ιδρύθηκε στα πιο βαριά , στα πιο σκοτεινά χρόνια της Κατοχής το 1944. Η φωτεινή πρωτοβουλία ανήκε στην τοπική οργάνωση του ΕΑΜ Αιδηψού της οποίας γενικός γραμματέας ήταν ο Γιάννης Βασιλάκος . Ένας νέος πλημμυρισμένος από τα ιδανικά του ΕΑΜ για μια Ελλάδα με εθνική ανεξαρτησία. Με δημοκρατικό σύστημα διακυβερνήσεως. Μια Ελλάδα της Ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δουλειάς, της προόδου και της ανόρθωσης. Μια Ελλάδα που, ως πρώτη προτεραιότητα θα έβαζε την παιδεία και την μόρφωση του λαού μας. Αυτός ήταν ο ιδεολογικός προσανατολισμός του νεαρού , τότε, γραμματέα του ΕΑΜ Αιδηψού, ο οποίος διέθετε και μόρφωση και σύνεση. Συνεπικουρούμενος από το ΕΑΜ Ιστιαίας του οποίου ο γενικός γραμματέας ήταν τότε ο δικηγόρος Κώστας Τσάμης - μου τον γνώρισε εδώ, στην Αθήνα ο φίλος μου γιατρός Σπύρος Περπατάρης - ανέπτυξε κα

Μετασχηματιστές που κάνουν... ΜΠΑΜ!

Η ΔΕΗ χρησιμοποιεί στο δίκτυο της μετασχηματιστές διανομής με πλήρωση ελαίων (λαδιού), γιατί το λάδι έχει διηλεκτρικές και ψυκτικές ιδιότητες. Όταν προκληθεί εσωτερικό βραχυκύκλωμα το λάδι διασπάται σε εύφλεκτα αέρια (μεθάνιο, κτλ) και τότε δημιουργείται υπερπίεση η οποία οδηγεί σε διάρρηξη του δοχείου του μετασχηματιστή, σε ανάφλεξη των αερίων (λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στο σημείο του βραχυκυκλώματος και της επαφής του με το οξυγόνο του αέρα) και στη συνέχεια σε έκρηξη. Το σημείο ανάφλεξης του λαδιού είναι 140 βαθμοί Κελσίου. Το λάδι δεσμεύει το νερό, για το λόγο αυτό απαιτείται θέρμανση με παράλληλη δημιουργία κενού και φυγοκέντριση του με μηχανή καθαρισμού για την αφύγρανση του. Κατά τη διαδικασία μείωσης του φορτίου ενός μετασχηματιστή, δηλαδή της συστολής του υγρού πλήρωσης, δημιουργείται συμπύκνωση υδρατμών στο δοχείο διαστολής, τους οποίους φέρνει ο αέρας που εισέρχεται σ'  αυτό μέσω του αφυγραντήρα στους μετασχηματιστές ισχύος ή του αναπνευστικού πώματο

ΚΛΗΜΗΣ ΖΩΚΑΡΗΣ-ΝΕΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ-

ΤΟΥ Γ. ΣΤΑΡΑΝΤΖΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Ο Αρχ/της Κλήμης Ζώκαρης -εξ Αιδηψού, «ουκ ασήμου πόλεως πολίτης»-, έχει μία ακατάπαυστη πνευματική δημιουργία και παραγωγή στη θεολογική και φιλοσοφική σκέψη. Το τελευταίο χρονικά έργο του ο «Ωριγένης» είναι ένα σύγγραμμα άρτιο και ολοκληρωμένο μέσα στη θεολογική και φιλοσοφική γραμματεία μας. Αποδεικνύει το εύρος των γνώσεων του πάνω στην Αρχαία Ελληνική σκέψη - Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Επίκουρος, Κυνικοί, Στωικοί - αλλά και το βάθος της θεολογικής του παιδείας και το ύψιστο βεληνεκές των ερευνών του και των θεολογικών του μελετών που με τον τίτλο «ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» ανέρχονται σε 10 τόμους! Αν δε σε αυτούς τους τόμους προστεθεί η λάμψη και η γοητεία του προσωπικού του ύφους, συγκροτούν μία ΑΡΙΣΤΗ πραγματεία πάνω σε θεολογικά θέματα και στους Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας. Μόλις μου έστειλε τον «ΩΡΙΓΕΝΗ» -ήταν καλοκαίρι στην Αιδηψό-τον διάβασα και ένοιωσα μεγάλη πνευματική απόλαυση. Τελώ πράγματι κάτω από τη γοητεία της Νέας αυτής μελέτης του και θ