JIMMYS για την Β.Ε.
Διαβάζοντας την ανάρτηση "υπερχείλιση ποταμού Κηρέα" γέλασα περισσότερο από όσο με τις πετυχημένες ατάκες του Λαζόπουλου. Σήμερα 23/11/2011 και ώρα 10:30 περάσαμε από το σημείο με φορτηγό γεμάτο προμήθειες με προορισμό το χαμόγελο του παιδιού στον Μύτικα Χαλκίδας. Η κατάσταση ήταν πολλή χειρότερη από αυτήν που απεικονίζουν οι φωτογραφίες της ανάρτησης και σε περισσότερα σημεία. Το αστείο στο άρθρο είναι ότι δεν είδαμε πουθενά αστυνομία, πυροσβεστική και δήμο. Ο δρόμος ήταν ανοικτός και την ώρα
που πηγαίναμε αλλά και την ώρα που επιστρέφαμε (περίπου 16:00). Το πετρελαιοκίνητο φορτηγό μας (οι πετρελαιοκινητήρες δεν σβήνουν στο νερό!) δυσκολεύτηκε να περάσει αν και είναι αρκετά ψηλό, εύκολα καταλαβαίνουμε τι αντιμετώπισαν τα βενζινοκίνητα χαμηλά επιβατικά αυτοκίνητα. Όσοι ξέρουν τα πετρώματα της περιοχής θα ξέρουν και πόσο κοφτερές είναι οι πέτρες - φερτά αντικείμενα που κατέβασε το βουνό. Προβλήματα ολισθηρότητας από το χιονόνερο, νερά που κατεβαίναν από το βουνό, στενότητα οδοστρώματος από τα πλαϊνά χιόνια είχε όλος ο δρόμος του Παγώντα. Και εκεί παντελής έλλειψη κρατικής μηχανής. Αν αξίζει μπράβο σε κάποιους, τότε αυτοί είναι οι υπάλληλοι - χειριστές των εκχιονιστικών μηχανημάτων - αλατιέρες και οι εθελοντές πολίτες που, χρονιάρες μέρες και νύχτες μακριά από τις οικογένειες τους, κρατούν τον Παγώντα ανοικτό. Αυτοί ήταν και οι μόνοι που είδαμε στην διαδρομή μας. Η ίδια κατάσταση επικρατούσε και στον δρόμο Βουτά - Ροβιές.