του ΝΙΚΟΛΑΟΥ.Σ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Ζούμε
ίσως τις πιο μελαγχολικές και καταθλιπτικές γιορτές. Ειλικρινά ανατρέχοντας στη
μνήμη μου δεν υπάρχουν παρόμοιες εικόνες στο παρελθόν. Είναι η πρώτη φορά που
αντικρίζεις γύρω σου συνοφρυωμένα πρόσωπα και παγωμένα χαμόγελα χωρίς ασφαλώς αυτά να οφείλονται στον ψυχρό καιρό, αλλά στη δύσβατη και μίζερη πραγματικότητα
της καθημερινότητας μας. Η γέννηση του θεανθρώπου για εμάς τους Χριστιανούς θα
έπρεπε να είναι ένα χαρμόσυνο μήνυμα ελπίδας και αγάπης.
Δυστυχώς,
κοιτώντας γύρω μας το μήνυμα αυτό πλέον δεν βρίσκει παραλήπτη. καθόσον οι ίδιοι
οι άνθρωποι έχουν θέσει σε μέγιστη
προτεραιότητα το χρήμα, το οποίο έχουν θεοποιήσει και ο αγώνας για την κατοχή
και την αύξηση του έχει κατακερματίσει
την κοινωνική συνοχή, έχοντας δημιουργήσει τεράστιες ανισότητες παγκοσμίως.
Στην περίπτωση της ταπεινής μας και περιφρονημένης από όλους χώρας η κατάσταση
είναι απλά τραγική.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων και η επερχόμενη αλλαγή χρόνου
δεν αγγίζουν πλέον την καρδιά και την
ψυχή μας, όσο και αν προσπαθούμε να
ξεχάσουμε έστω και για λίγο τη θηλιά που περικλείει το λαιμό μας.
Η
προσμονή και η ελπίδα για κάτι καλύτερο έχει δώσει τη θέση της στο φόβο για τα χειρότερα
επερχόμενα. Ήδη γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι διάγουμε την κατιούσα και ότι ο
δρόμος για την σωτηρία τείνει να απολεσθεί αν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί,
εξαιτίας κάποιων αδιάφορων, ανίκανων και
αφερέγγυων πολιτικών που διαχειρίσθηκαν τις τύχες μας τόσα χρόνια.
Τι
να πεις στα παιδιά μας όταν με το αθώο βλέμμα τους μας κοιτούν και ρωτούν
γεμάτα απορίες τι νόημα έχουν οι εικόνες και οι λέξεις που βομβαρδίζουν
καθημερινά μέσω των Μ.Μ.Ε την ψυχική μας γαλήνη; Αναρωτιέμαι διαρκώς πόσο
κυνικός πρέπει να είναι ή να γίνεται κανείς για να φτάνει στο σημείο να
υιοθετεί, να προτείνει, να συνυπογράφει και να εκτελεί αποφάσεις που ωθούν στη
λαιμητόμο εκατομμύρια συνανθρώπους του. Κατάφεραν δυστυχώς οι ειδήμονες γιατί
περί κατορθώματος πρόκειται να φτάσουν τα πράγματα στο σημείο μηδέν. Τώρα όλα
πλέον εξαρτώνται από τους άλλους η χώρα βρίσκεται στην εντατική, υποστηρίζεται
μηχανικά και ενώ εμείς οι συγγενείς περιμένουμε το θαύμα, υπάρχουν οι άλλοι έξω
από το θάλαμο που περιμένουν το τέλος για να αρπάξουν ότι βρουν. Αυτές οι
γιορτές κυλούν σαν τις καθημερινές ημέρες ρουτίνας και μόχθου με τους
περισσότερους Έλληνες να βαρυγκωμούν και να προσπαθούν με μπαλώματα να
προσδώσουν σε αυτές λίγη εορταστική χροιά.
Χάνεται
σε εμάς τους μεγάλους το νόημα, η προσμονή και η γιορταστική ατμόσφαιρα. Μόνο
στις ψυχές των μικρών παιδιών υπάρχει αμυδρό φώς και το συντηρούμε βέβαια όλοι
μας με κόπο και αγώνα. Δεν μπορώ να ευχηθώ αυτά τα Χριστούγεννα να είναι τα
τελευταία μελαγχολικά γιατί οι δανειστές μας επιφυλάσσουν και άλλες δυσάρεστες
εκπλήξεις, δεν δύναμαι να ελπίζω το 2012 να είναι καλύτερο από το 2011 γιατί
δεν με αφήνουν τα κοράκια των εταίρων. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι δεν θα
κατακτήσουν ποτέ τη σκέψη μου, την καρδιά μου και την ψυχή μου. Έχω πλέον μια
μοναδική ελπίδα ότι όλοι αυτοί οι ανεπαρκείς μεγαλορρήμονες που μας ξεζούμισαν, μας γέμισαν με σκάνδαλα, μας
ταπείνωσαν, μας γκρέμισαν και τώρα ψάχνονται για εκλογές επιθυμούντες διακαώς να μας σώσουν ως
επερχόμενοι σωτήρες, στο τέλος θα πάρουν αυτό που πραγματικά τους αξίζει.
Πιστεύω
ότι ο Έλληνας του σήμερα πόνεσε τόσο ώστε πλέον να αντιδράσει και ως περήφανος
λαός που είμαστε να γυρίσει τη πλάτη στις σειρήνες που θα του παρουσιάσουν το
μέλλον ευοίωνο, να περάσει τις δύο συμπληγάδες και να πορευτεί ομαλότερα προς
τη ανεύρεση της πραγματικής Ιθάκης.
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ.Σ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ε.Α.Υ.Ν.ΕΥΒΟΙΑΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ
Π.Ο.ΑΣ.Υ