Του Γιάννη Καρατζούδη
Μάζεψα
κομμάτι- κομμάτι
πόνους,
ελλείψεις, φόβους,
θλίψεις,
μοναξιές.
Άνοιξα
το μπαούλο μου
ότι
είχα κρύψει χρονιά τώρα,
ακόμη
και από έμενα.
Άνοιξη
…………………….
Τα
κρέμασα όλα στο
μπουγαδόσυρμα
να πάρουν
αέρα,
να πάρουν φως,
τα
έχω εκθέσει διάπλατα
στα
ματιά ολονών.
Πήρα
πρασινοκόκκινο φύκι του Ευβοϊκού
και
έκανα νήμα,
έπλυνα
την πραγμάτια μου
στο
γαλάζιο μεσοπέλαγα
και
την άπλωσα στον χρυσαφί
ανοιξιάτικο
Ήλιο
και
πήρε ζωή ,πήρε χρώμα.
Έραψα-
έραψα τα κομμάτια μου,
Χαρούμενο
ρούχο
και
βγήκα βόλτα στον νέο κόσμο μου.
Άνοιξη
.
Ωραία
που είναι η ζωή φιλέ,
χωρίς
φόβους στο φως-στο φως.
Στο
χρώμα.