Για το Σήμα του Δήμου

ΠΒ

Επειδή συνέχεια ασχολούμαστε με τα ουσιώδη(πχ.:ευρώ, δραχμή,ΓΑΠ,ΔΝΤ) ,ενώ  τα επουσιώδη (πχ.: τσίπουρο, αιρκοντίσιον, 42άρα τιβι, 30ρα εξωλέμβια, 30άρα σκέτη κλπ.) είναι αυτά που μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους, αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι που μπορώ και γω να πω τη γνώμη μου.
Η πρόσκληση για συμμετοχή στην κουβέντα για το Σήμα του Καλλικρατικού μας Δήμου, μέσα στις δύσκολες μέρες που περνάει κι αυτός κι εμείς, φαίνεται να αποτελεί το έναυσμα αμπελοφιλοσοφίας έως και βαθυστόχαστης ανάλυσης, για ένα τόσο μικρό πράγμα που μπορεί να ενώσει τα χωριά μας ή να
χωρίσει τόσους πολλούς.
Ξεπερνώντας το σκόπελο του πιο μακρόσυρτου Δημοτικού ονόματος, προσπαθώ να σκεφθώ πως θα μοιάζει η σφραγίδα του Δήμαρχου μετά την πετυχημένη εισήγησή μου ή τη σημαία που θα κυματίζει στο Δημαρχιακό μέγαρο, όταν αυτό φτιαχτεί.

Οι βασικοί άξονες που νομίζω ότι πρέπει να περιστραφεί η συζήτηση για το νέο σήμα αφορούν τα εξής θέματα-ενότητες:

Αρχαία Κήρινθος

Η Αρχαία Κήρινθος προηγείται σαν εξέχουσα αρχαιολογική τοποθεσία και θα μπορούσε ένα κομμάτι από τις ανασκαφές ή ένας χώρος να αποτελέσει ασφαλές σήμα κατατεθέν.
Κάποιο εύρημα αν υπάρχει(κανατάκι, νόμισμα κλπ) μπορεί να αποτελεί και το ενιαίο σήμα του Δήμου, όμως επειδή τα χρόνια περάσανε και η ιστορική μνήμη έμεινε στους φιλόλογους , κάτι τέτοιο θα φανεί μάλλον μικρό και τετριμμένο. Επίσης ο άκρατος τοπικισμός σαν περιοχή Μαντουδιού κι όχι Λίμνης δεν θα έδινε κάτι πιθανά ευρύτερης αποδοχής.

Λευκόλιθος

Το μοναδικό ζήτημα που ενώνει και αναπτύσσει όχι μόνο τον Δήμο αλλά κι όλη τη Βόρεια Εύβοια είναι το θέμα της εξόρυξης του Λευκολίθου .Νταμάρια, δρόμοι, στοές, βιομηχανικές εγκαταστάσεις πρωτόγνωρες για την Ελλάδα του περασμένου αιώνα, κι όλα τα χωριά, από αγρότες, βιομηχανικοί εργάτες να χτίζουν μια από τις μεγαλύτερες εξορυκτικές περιοχές της Ελλάδας.
Παράλληλα εργατικές εξεγέρσεις, αγώνες της εργατικής τάξης στη περιοχή, σημάδεψαν την νεώτερη ιστορία του Δήμου και δημιούργησαν και τη βάση για την πολιτική του οργάνωση σαν βιομηχανικής περιοχής κι όχι σαν αγροτικής τέτοιας.
Έτσι ένα σήμα με το βαγονέτο, το σκίτσο του μεταλλωρύχου, την σκαπάνη ή το κράνος, την υψικάμινο της Λίμνης ή τις φωτογραφίες από την ΑγγλοΓκρηκ στα Κατούνια, τον Εναέριο , τα βαγονέτα στο Πήλι κλπ.  θα συνιστούσε βάση για κάτι που κινεί το ενδιαφέρον  όλων των δημοτών, τους ενώνει γύρω από ένα πρόσφατο ένδοξο παρελθόν και κάνει το Δήμο αναγνωρίσιμο στο Πανελλήνιο.

Ρετσίνι

Και τότε και σήμερα και πάντα, το δάσος , οι ρητινοσυλέκτες , τα εργαλεία τους και η δουλειά τους , είναι κοινός τόπος για τον Δήμο , ι άνθρωποι που μοχθούν στο δάσος δεν  ποτίζουν μόνο τα πεύκα με τον ιδρώτα τους , αλλά φροντίζουν να διατηρούν και να προστατεύουν το μεγαλείο αυτό της Βορειοευβοιώτικης φύσης.Ο Δήμος χωρίς τα δάση του είναι ένας άλλος Δήμος και οι ρητινοκαλιεργητές έχουν σημαντικό μερίδιο σε αυτό.

Το παρόν και το μέλλον που θα μας ενώσουν.
Μετά τον παραπάνω τρίπτυχο προσανατολισμό του πονήματος «Το Σήμα Του Δήμου» , σκέφτομαι ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να προταθούν και οι παρακάτω ανατρεπτικές ιδέες.

• Το σήμα Κ-14 της τροχαίας με το οποίο δηλώνονται Προσοχή καταπτώσεις βράχων, αφορά κάθε οδική πρόσβαση προς τον Δήμο άρα και γενικό χαρακτηριστικό του.

• Το σήμα με την ένδειξη ξενοδοχείο, παραλία, αμμουδιά, καμαριέρα,  για να δείξουμε τον προσανατολισμό στην τουριστική ανάπτυξη, πιθανά και κάποιο αναγνωρίσιμο μοντέλο-τιβι περσόνα  να μαυρίζει κάτω από τον Βορειοευβοϊκό ήλιο.
• Το σήμα με τη μονή Γαλατάκη, τον  Όσιο Δαυίδ ή τον Αη Γιάννη το Ρώσο, το οποίο όμως πέφτει στη διαμάχη του τοπικισμού, παρά τη μεγάλη θρησκευτική του σημασία και το ρόλο του κράχτη στον αναπτυσσόμενο, σε περιόδους διαρκούς κρίσης θρησκευτικό τουρισμό.

• Τις φωτογραφίες  όλων των μέχρι σήμερα Δημάρχων τις περιοχής , να φτιάχνουν ένα στρογγυλό δαχτυλίδι-φωτοστέφανο , για να δείχνουν και τους ουσιαστικότερους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης του τόπου. Η συγκεκριμένη σειρά φυσικά και θα μπορεί να εμπλουτίζεται και το σήμα να μένει σύγχρονο στους αιώνες των αιώνων.
• Ένα ρακένδυτο κάτω από τον ξερό γεροπλάτανο.
• το γεφύρι της Βλάχας.
κλπ. κλπ.

Επειδή τα κείμενα είναι ζωντανά, συναισθηματικά και επίκαιρα, όλα τα παραπάνω μπορεί κάποιος να τα εμπλουτίσει, να τα λογοκρίνει  και να τα χρησιμοποιήσει με τον τρόπο που επιθυμεί.
Εγώ αισθάνομαι να έχω κάνει το καθήκον μου απέναντι στο κάλεσμα του αγαπητού προέδρου, να έχω καταθέσει τις απόψεις, αλλά και το άχτι μου.
Η σοβαρότητα του κειμένου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σοβαρότητα του συγγραφέα του, αλλά και την εκτίμηση που (αν) μου έχει ο καθένας σας.
(Ευχαριστώ μόνο όσους κατάφεραν να το διαβάσουν μέχρι εδώ!)
Με εκτίμηση για όλους
Πάνος Βασιλόπουλος
(ΥΓ. γράφοντας απαλλάχτηκα από μασομακροπρόθεσμο, Βενιζέλο, ΓΑΠ, μαγείρεμα, δαπάνες εξόδου το Σ/Κ και πέρασα πολύ καλά…)
(ΥΓ2.:Ψηφίζω ενότητα «λευκόλιθο»  για σήμα!)






</div>