Γκίκας Γιάννης
Μήπως το έργου του αποχετευτικού δικτύου Αιδηψού τείνει να αποτελέσει χαρακτηριστικό παράδειγμα δημοσίου έργου στην Ελληνική Περιφέρεια; Υπερκοστολογήσεις, παρατάσεις και χρόνοι αντίστοιχοι του γεφυριού της Άρτας για να τελειώσει. Μήπως εμείς οι ίδιοι οι πολίτες της Αιδηψού δεν έχουμε εξαντλήσει τις αντοχές μας και την υπομονή μας και δεν αντιδρούμε για ένα έργο που θα έπρεπε να λειτουργεί εδώ και καιρό. Πλασματικά, όμως, πιστεύουμε ακόμη ότι αντέχουμε και λέμε με αγανάκτηση να τελειώσει το έργο με οποιοδήποτε κόστος.
Μπορεί, όμως, να είναι αυτή η επικρατούσα άποψη; Πρέπει πραγματικά κάποιος, ο οποίος πιστεύει ότι δεν πρέπει να πάει χαμένο ούτε ένα ευρώ, να νομίζει ότι ζει σε άλλο πλανήτη; Από πότε το αυτονόητο πρέπει να θεωρείται παρέκκλιση;
Δεν μπορεί, όμως, αυτό να το νομίζει η πλειοψηφία της βάσης των πολιτών της Αιδηψού, αυτοί δηλαδή που αγωνιούν κάθε χρόνο στην έναρξη του καλοκαιριού αν θα δουλέψουν, πού θα δουλέψουν και με ποιούς όρους θα δουλέψουν. Αυτοί που μπαίνουν κάθε χειμώνα στον αγώνα της επιβίωσης με 440 ευρώ του ταμείου ανεργίας και αυτοί που προτίθενται να πουλήσουν και την ψυχή τους για να ταΐσουν την οικογένειά τους αν βρεθούν στη δεινότερη θέση.
Σε αυτό το σημείο μπαίνουν οι τυχάρπαστοι. Τυχάρπαστοι της πολιτικής που διαθέτουν τα μέσα για να «εκβιάσουν» αυτούς τους απεγνωσμένους συμπολίτες μας, αλλά και τυχάρπαστοι που εκμεταλλεύονται στη δούλεψή τους αυτούς τους ανθρώπους και καταναλώνουν όσα αποκόμισαν τους τέσσερεις μήνες που δούλεψαν την επιχείρησή τους στην Αιδηψό, εκτός Αιδηψού τους υπόλοιπους μήνες.
Το πάγιο κοινωνικό κεφάλαιο της Αιδηψού είναι οι ντόπιοι επιχειρηματίες που σέβονται της επιχείρησή τους, τον τόπο και την εργασία που προσφέρουν. Πάγιο κοινωνικό κεφάλαιο είναι και η ευρεία βάση των εργαζομένων στα τουριστικά επαγγέλματα. Αυτά υπάρχουν και αυτά πρέπει να τα σεβόμαστε όλοι. Αυτούς που παρεκκλίνουν και κερδοσκοπούν τέσσερεις μήνες το χρόνο δεν πρέπει να τους σεβαστούμε.
Το κλειδί είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι τον Δήμο τον πληρώνουμε όλοι οι πολίτες με άμεσο τρόπο, γιατί σήμερα ο Δήμος φαντάζει μια υπηρεσία που διαθέτει 5 βυτία και 10 απορριμματοφόρα και προσλαμβάνει κόσμο κάθε καλοκαίρι. Μόνο τότε θα συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, θα βρούμε το σημείο που θα μπορέσουμε να πιέσουμε.
Τα προβλήματα της Αιδηψού ή λύνονται ή νικιούνται, συνεπώς είτε συζητάμε πώς θα τα λύσουμε είτε κηρύσσουμε πόλεμο σε αυτά. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να συμμετέχουμε όλοι στις κινητοποιήσεις που γίνονται στην Αιδηψό, αν και οι δύο κινητοποιήσεις στις 7 και 8 Ιουνίου, στο Πνευματικό Κέντρο και στο λιμάνι αντίστοιχα θα έπρεπε να είχαν γίνει σε μία.
Προφανώς, βέβαια, αυτές οι κινητοποιήσεις δεν πρέπει να περιοριστούν σε συγκεντρώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Σήμερα μας δίνεται μια ανεπανάληπτη ευκαιρία, οι πολίτες της Αιδηψού να οργανωθούμε, να συζητήσουμε σε νέα βάση, από την αρχή, απαλλαγμένοι από τα εσώψυχά μας που εκφράζαμε όλο αυτόν τον καιρό και να ορίσουμε εκ νέου το πλάνο μας για τον τουρισμό, τις επιχειρήσεις μας, το περιβάλλον και την εργασία. Να ορίσουμε, δηλαδή, συλλογικά τον οικονομικό μας προγραμματισμό σε βάθος χρόνου και να αξιοποιήσουμε με τον πιο παραγωγικό τρόπο το συγκριτικό πλεονέκτημα του τόπου μας, τον φυσικό μας πλούτο.
Γκίκας Γιάννης
Λουτρά Αιδηψού